Lezing over Visserstruien

Tussen ca 1840 en 1950 droegen vissers uit alle Nederlandse vissersplaatsen – en dat waren er rond 1900 zo’n 240 aan de kusten en rivieren – een handgebreide trui die evolueerde uit het dikke gebreide ondergoed dat ze oorspronkelijk onder hun linnen kielen droegen. Door contacten met Engelse en Schotse vissers tijdens de haringvangst en beugvisserij op de Noordzee, die al iets eerder in hun gebreide ondergoed visten, en ontmoetingen met allerlei vissers in schuilhavens en visafslagen, namen onze vissers die gewoonte snel over. De truien waren werkgoed. Ze hadden er doorgaans maar een, die ze dag en nacht droegen als ze op zee waren: vies en vet maar daardoor ook wind- en waterdicht. Die truien werden helemaal opgebruikt, arm als vissers waren. Daarom zijn er nauwelijks originele exemplaren bewaard gebleven. Ze zijn alleen nog zichtbaar op oude foto’s uit die periode.

In veel Nederlandse vissersplaatsen waar foto’s van vissers in nog geheel onbekende truien zijn gevonden, wist men niet of nauwelijks meer dat vissers uit die tijd in handgebreide truien werkten. Na goed zoeken kwamen die uiteindelijk toch boven water. Bijzonder is dat visserstruien de eerste echte truien waren die als bovengoed werden gedragen, lang voordat Coco Chanel ze in de jaren 1920-30 als mode introduceerde en het dragen daarvan voor iedereen gemeengoed werd.

Stella Ruhe deed twaalf jaar onderzoek naar het fenomeen visserstrui en schreef daarover vier prachtige boeken met talloze oude foto’s, unieke historische context, ‘sterke’ verhalen en uitgewerkte teltekeningen om de ca 180 truien uit 63 plaatsen opnieuw te kunnen breien: VISSERSTRUIEN, VISSERSTRUIEN 2, VISSERSTRUIEN (3) VOOR KINDEREN en VISSERSTRUIEN VERZAMELD.